آبله مرغان (به انگلیسی Chickenpox) یک بیماری ویروسی است که از راه تنفس به بدن راه پیدا می‌کند. این بیماری معمولاً کم خطر است و احتمال بروز آن در همه کودکان موجود است. بچه‌های زیر ده سال بیشتر در معرض تهدید این بیماری هستند و  بیشتر کودکان تا قبل از این سن به بیماری مبتلا می‌شوند. ابتلا در سن بالاتر و یا در بزرگ‌سالی بر شدت بیماری می‌افزاید. فصل ابتلا به آبله مرغان بیشتر در اواخر زمستان و اوایل بهار است. بچه‌هایی که به واسطه دریافت داروهایی خاص دارای نقص در سیستم ایمنی بدنشان هستند و یا نوزادانی که بیماری را از مادر خود در اواخر بارداری گرفته باشند ممکن است با عوارض پیچیده‌تری از بیماری مواجه شوند.

نشانه‌های آبله مرغان

بین زمان آلودگی به ویروس آبله مرغان و پدیدار شدن اولین علائم آن ۱۴ تا ۲۴ روز فاصله وجود دارد. اولین علائم تب خفیف و سر درد است. در بچه‌های کوچک‌تر بی قراری نیز دیده می‌شود. این علائم به زودی با جوش‌های خاصی همراه می‌شوند. برآمدگی‌های  قرمزی که به سرعت وسطشان از مایع پر می‌شود و با خارش همراهند. بعد از چند روز این جوش‌ها شروع به خشک شدن و بر آمدن می‌کنند. جوش‌ها بیشتر روی بدن بروز می‌کنند ولی ممکن است حتی در دهان هم دیده شوند. در هر ۱۰ مورد ابتلا، یک مورد می‌تواند به قدری علائم خفیفی ایجاد کند که اصلاً توسط کودک یا والدین مورد توجه قرار نگیرد. همراهی دیگر عفونت‌ها با ویروس آبله مرغان بسیار نادر است ولی گاهی سینه پهلوی ویروسی و دیگر عفونت‌های باکتریایی می‌توانند با این بیماری همراه شوند.

درمان آبله مرغان

همچون بیشتر بیماری‌های ویروسی درمان خاصی برای آبله مرغان وجود ندارد ولی اگر علائم نگران کننده‌ای غیر از موارد بالا مشاهده شود، مراجعه به پزشک ضروری است. برای نوزادان و بچه‌های در سنین کمتر نیز حتماً به پزشک مراجعه کنید. داروهای مسکن و آشامیدن مقدار زیاد مایعات، همچنین استفاده از داروهای ضد حساسیت  و یا محصولات خاص این دوران مثل محصولات گروه استلاتریا برند موستلا، برای کاهش خارش مؤثر است. دست‌های کودک خود را پاکیزه و ناخن‌هایش را کوتاه نگهدارید. سعی کنید او را از خاراندن جوش‌ها منع کنید چرا که باعث کنده شدن آن‌ها و باقی ماندن جایشان خواهد شد. جوش‌ها تا زمانی که کاملاً خشک شوند می‌توانند عفونی باشند ولی استراحت در خانه و مدرسه نرفتن بیش از ۵ روز لازم نیست. در موارد بسیار شدید بیماری گاهی پزشکان داروهای ضد ویروس تجویز می‌کنند. بعد از پایان بیماری، ویروس به صورت خفته در بدن می‌ماند و می‌تواند بعدها در بزرگ‌سالی باعث بیماری زونا شود.